συμπαραναλίσκω

Α

1. καταστρέφω επίσης

2. παθ. συμπαραναλίσκομαι

ξοδεύομαι συγχρόνως («συμπαραναλωθήσεται τῷ κεφαλαίῳ καὶ τὸ μέρος», Βασ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + παραναλίσκω «δαπανώ περισσότερα από όσο πρέπει, καταστρέφω, αφανίζω»].